Emeller arzular hep yazmak. Nasıl okumanın haddi hududu yok ise,sanırım yazmanın da haddi hududu olmamalı..
Kaleme gelen yüce emir, ona “yaz” idi Kalem yüce RAB’in heybetinden bin yıl titredi,Ve dile geldi
– Ne yazayım ya Rabbi?. “ALLAH” (c.c)
-“Lâ ilâhe illallah Muhammed’un resûlullah”1” yaz buyurdu,o gün onu yazdı, bu günde bizlere itaat ederek,Bizlerin emeline göre yazması.
Zira yazmak insan oğlunun içinden geçenleri, gönlünde pişenleri,kafasında ki düşünce ve görüşleri yazıp dışa beyan etmek imkanlar içeriğinde de okuyucusu ile yazılanları paylaşmak. oluyor. Yeter ki bir insan yazma duygularıyla biraz iştahlanıp o arzuları kendinde bulabilsin.
Bilindiği kadar yazmak, iki yönlü görülmekte. Hani nasıl bir madalyonun iki yanı var yazı ve tura diye,işte yazmakta da iki taraflı deniliyor.Bir yanı rahmani bir yanı şeytani diye yorum yoranlarımız çok mu çok. Bunların bu ayırımını her hangi bir aletle ölçümü yok.Her hangi bir makineden de geçmiyor. İnsanlarımızın çok basit bir şekilde yorum yormalarının bir ürünü sadece.
Eğer yazılanı insan sevdi hoşuna gittiyse işte bu yazım Rahmani.Yok tam tersi beğenmeyip hoşlanmadı ise bu yazım da şeytani. Bu yorumlar o kadar basit ki,insan hani yazılanı okusa,iyice elese tarasa da gönlünden geçene göre karar verse belki insan biraz uyumlu olabilir.Ama şap diye karar vermek biraz düşündürücü olmaktadır.Oysaki her yazımın bir mana içeriği olmaktadır ki,muhakkak yazılanların yararlı olabileceği kabul olmalı.
Tarihi ta eskilere dayanan bu yazma işi, ilk önceleri,sert kaya ve benzeri şeylere oyma şekliyle işlenirken,zamanın ilerleyip bir nevi gelişen ortama göre, insanlar bazı bitki yapraklarına, ardından bazı hayvan derilerine yazma işlemini başlatmışlardır.Ardından gelişen teknikle beraber,kağıtlar icat olunca da bu kez tüm yazımlar kağıtlara yazılmak suretiyle günümüze gelmiştir.Ama bu günümüzün tekniğinin ilerlemesi sonucu sanırım pek yakın bir gelecekte belki insanlar kağıt kaleme de ihtiyaç duymayacaklar.Zira her yeni bir gün, yeni bir teknikle uyanmaktadır. Yazmak gene devam eder ama kağıt kalemsiz.Bu günleri görmek üzereyiz,ama daha fazlasını da merak etmemek elde değil hani.
Dünyada yazmak denilince,ilk planda yazı yazmak gelmektedir.Aslı da böyledir. Pekiyi yazılanları sınıflandırırsak, bilindiği kadar,Makale,fıkra,şiir, hikaye roman olarak önümüze gelmektedir.
Bunlar insan düşüncesinin en iyi meyveleri olsa gerek.Bir insan yaşam boyu düşünce içinde yaşar. İşte bu düşünceleri dışa vurup kayıtlamaları yazım olmaktadır.Ama insan oğlu yıllar boyu her düşündüğünü yazamıyor,yazılmıyor.Üstelik her insanda da yazım kabiliyeti olmuyor.Ha bu da Rabbin hidayeti olsa gerek.Bu gün göründüğü kadar, insanlarımızın yazımları sayesin de,dünya rızklarını kazandığı kadar,hani köşeyi dönenlerimizi de görüyoruz. Ama eline bir kalem almadan bir satır yazı yazmadan bu alemden göçüp gidenlerimiz de yok değil.
Öncelikle bir insanın yazı yazma merakı içten gelmeli.Yazı yazmak için birazın üzerin de bilgiye bir görgüye bir alakaya sahip olmalı.Bunlara sahip olmasını istiyorsa birazda uğraşmalı.Çokça okumalı.bir çok dünya ilmiyle ilgilenip hafızasını doldura bilmeli.İşte bu edinmiş olduğu dünya bilgisiyle de kendi aklından fikrinden üretimi sayesin de görüşünü,düşünürünü üretebildiğini de biz insanlara arz edebilir.Birinin yazımını ezberleyip onu halka sunmak olmayacak bir şeydir.Ama kendi görüşü bilgisi kendi ilmine dışarıdan sağlayacağı katkı ile de bir şeyler yazıp,daha iyi anlaşılmasına, daha iyi bilinmesine katkı sağlayabilir.Belli olmaz yazımlarıyla da bir mevki bir kat sahibi de olabilir.Yalnız burada çok ama çok okumak,okumak, ardından da yazı yazma hevesini iyi ayarlamak,yazmağa da çok merak etmek gerekiyor.
Her yazımı boş ve hor görmemeli.yazarı kim olursa olsun,muhakkak her yazım bir konuya dayanır. Bir olayı bir hatırayı bir anıyı işleyebilir.Tarihi bir olaya ışık tutabilir.Milli dini duygulara dayanabilir.önemli olan yazmak kadar okunmasıdır.
