Allah’a şükür Ayasofya’nın ibadete açılmasının 3. yılını idrak ettik. Ne mutlu! Bu uğurda gayret ve emek sarf edenler ile açma cesaretini gösterenlerden Allah razı olsun. Hakikaten pek çoğumuzun “açılamaz” diye düşündüğü veya kötü gelişmelere sebebiyet verir endişesini taşıdığı Ayasofya’nın açılışı gerçekleşti ve ne yurt içinde ne de uluslararası platformlarda oluşacağı düşünülen hiçbir olumsuz durum olmadı.
Dikkat çekmek istediğim konu şu: Ayasofya’yı kim açtı? Siyasi irade mi? Yoksa bu siyasi irade sahiplerini büyük fedakârlıklarla yetiştirme gayretini gösteren, onları geliştiren, büyüten, her türlü çilelere göğüs gererek temiz bir ana sütü gibi fikirleriyle onları besleyen Said Nursi hz, Necip Fazıl, Sezai Karakoç, Nurettin Topçu, Osman Yüksel Serdengeçti vb. manevi kanaat önderleri ve nice isimsiz âlimler, kahramanlar mı? Elbette bu ikinci grup. Onlar olmasaydı ne milletten bir Ayasofya açılsın talebi gelirdi ne de bu işi gerçekleştirecek bir siyasi kadro yetişirdi. Yani demek istediğim işin başlangıcı kadro yetiştirmek, nesil oluşturmak. Bu iş başarılırsa, neticeye ulaştıracak icraatçı kadrolar mutlaka ortaya çıkacaktır.
Meseleyi yumurta – tavuk meselesi gibi bir çıkmaza sürüklemek istemiyorum. Ama doğru yol belli. Nesili yetiştir, bak işte neler oluyor. 12 Eylül oldu, 28 Şubat oldu. Netice… Havalarını aldılar. Çünkü imanı kavi insanların binbir emekle yıllardır yetiştirdikleri bir nesil vardı. Ve onlar, kendilerine verilen emeği boşa çıkarmadılar. Gereğini yaptılar, yapıyorlar ve yapacaklar.
Selâm olsun, rahmet olsun onlara yol gösterenlere, yetişmesi için gayret gösterenlere!
“Sen tohum saç, yeşermeyen toprak utansın!”
