Bolu Öğretmen Lisesi’nde eğitim aldıktan sonra 1964 yılında öğretmenlik mesleğine adım atan 77 yaşındaki İbrahim Yazar, 40 yıl önce emekli olmasına rağmen hala öğrencilerinin sevgisiyle yaşamaya devam ediyor.
Bolu’da başladığı öğretmenlik hayatı, ilk görev yeri Bitlis’te devam etti ve uzun yıllar boyunca birçok farklı şehirde eğitim verdi. En son Bilecik’in Bozüyük ilçesinde görev yapan Yazar, 1984 yılında emekli olduktan sonra da eğitimle olan bağını koparmadı.
İbrahim Yazar, “Mesleğimi büyük bir aşkla yaptım ve binlerce öğrenci yetiştirdim. Şimdi o öğrencilerim iş sahibi, aile sahibi ve birçok kez karşılaştığımda beni tanıyıp selam veriyorlar. Bu benim için tarifsiz bir mutluluk kaynağı” dedi. Öğrencilerinin hala saygı ve sevgi gösterdiğini belirten Yazar, eğitimdeki başarısının sadece bilgiden değil, sevgi ve özveriden kaynaklandığını vurguladı.
Emekli öğretmen, yıllar geçse de öğrencilerinin kendisine duyduğu saygının, öğretmenlik mesleğinin ne kadar önemli ve değerli olduğunu her geçen gün yeniden hissettirdiğini belirtti.
Öğretmenlik dönemini anlatan Yazar, şu ifadeleri kaydetti:
“1947 yılında Bozüyük’te doğdum. İlkokulu Necatibey İlkokulunda bitirdim. Ortaokulu Bozüyük Ortaokulunda bitirdim. Daha sonra Öğretmen Okulunu kazanarak Bolu’ya gittim. Bolu’da İlkokul Öğretmenliği diplomamı aldıktan sonra ilk tayinim Bitlis iline çıktı. 1964 yılının Eylül ayında Bitlis’e gittim. Bitlis’in Tatvan ilçesi Küçüksu’da 2 yıl öğretmenlik yaptım. 2 yıl sonra askerlik çıktı. Manisa’da kısa dönem 4 aylık askerlik yaptım. İzmir Narlıdere’de okuma yazma okuluna tayinim çıktı. Orada okuma yazma bilmeyen askerleri eğiten okul vardı. 1 yıl orada öğretmenlik yaptım.
Daha sonra Bilecik Gölpazarı ilçesine tayinim çıktı. Burada 1 yıl çalıştıktan sonra rapor alarak Bozüyük ilçesine tayinim çıktı. Bozüyük Bekir Aral İlkokulunda öğretmenlik yaptım. Eğitim Endüstrisini bitirmiştim. Daha sonra ortaöğretime tayinim çıktı. 1984 yılında ortaöğretimden emekli oldum.
Öğretmenlik mesleği o kadar kutsal ki! o kadar değerli ki, onu yaşadıkça görüyoruz. Yolda yürürken selam verip elimi öpmeye kalkan insanlar oluyor. Hatta tanıyamadığım halde kendilerini öğrencileri olduğunu tanıtıyorlar. O kadar mutlu oluyor ki insan. Hatta çocuklarının torunlarını göstermeye başladılar. Büyük bir mutluluk. Bir emekli öğretmen olarak saygı görüyoruz. Tüm öğretmenlerimizin öğretmenler gününü kutlar, sağlıklı günler diliyorum.”
(Haber: Murat Kalaycı)
