Nasrullah camisinde ezan okunur;yıllardır;
Sabahın seherinden gecenin karanlığında beş vakit.
Bu ezanlara kulak veren yalnız insan değildir.
Bu ezanlar, Rabbimizle Kalu Beladan bir akit.
Bir alem kurulur beş vakit ezan sesinde;
Bir alem ki bunalan dünyaların ötesinde.
Kapılar açılır semaya insanlar ağırbaşlı sakin;
Saf saf, omuz omuza Nasrullah Camisinde.
Nasrullah Camiinde Kur’an okunur durmadan;
Kalpler mutmain, başlar eğik huşudan;
Bırakıverir kendini insan bu ulvi sese;
Rabbim… Bu ses, bu nağme hiç bitmesin.
Çiniler, kubbeler, sütunlar bir başka ihtişam.
Namazla bu ihtişama bir yücelik verir Rahman.
Dakika, saat, zemin belli değil geçer zaman
Unutuverir herşeyini Kur’an’ın sesinde insan.
Ardından namaz; bir Rahmanî borcun ödenişi;
Bu borçla kulun yaratıcısına yönelişi;
Huşuyu kavrayıp gerçeği idrak ederse insan,
Beş vakitte elli vaktin sevabını verir Rahman
Dileğim o ki; kesilmesin bu ezan bu Kur’an.
Bilelim ki kulluk için yaratıldı insan.
Nasrullah gibi camiilerdeki ibadeti gördükçe;
Yarab… Hamd sana, şükür sana, sena sana;
Yarattın beni de ibadetli Müslüman
