“İlim ilim bilmektir,
İlim kendin bilmektir.
Sen kendini bilmezsen,
Ya nice okumaktır.”
…………
İnsanın dünyadan haberdar olması, yeni fikirlere, yeni ufuklara kavuşması için okuduğunu anlaması gerekir. Okuduğunu anlamayan kendini bilemez, hayatına yön verecek bir çok hasleti de elde edemez.
Bir takım karakterlerin gözlerinin önünden gelip geçmesi okumak değildir. Mesele harfleri görmek değil, harflerin oluşturduğu kelimelerin ne anlama geldiğini bilmektir. Yazılmış bir konunun neyi ifade ettiğini, bütünüyle neyi kastettiğini anlayabilmek önemlidir. Bir iki cümleye, satıra bakarak hüküm vermek ön yargı veya savunma mekanizması sığınağıdır.
Birisi bize hata yapıyorsunuz dediğinde, hata yapıp yapmadığımızı tahlil etme zahmetine neden katlanmayız ki? Çok mu iyi biliyoruz, çok mu tecrübemiz var, çok mu görüp yaşadık. Yoksa bunun Profesörü mü sanıyoruz kendimizi. Profesörler de hata yapamaz mı?
“Yirmi dokuz hece,
Okursun uçtan uca.
Sen elif dersin hoca,
Manası ne demektir.”
………………..
Şu var ki çoğumuz ana dilimize tamamen sahip değiliz. Eğitim sürecimizde de öğrenme, yarım yamalaktır nedense? En iyi bilmemiz gereken dil ana dilimizdir, ama bir çoğumuz okur yazar cahil olmaktan öteye geçemeyiz. Yani dilimizin bize anlattığını anlayamayız. Yarım dilli yarım insan olmaktan öteye geçemeyiz.
Şu hep söylenir; Bir sınavda sorunun cevabını doğru vermenin anahtarı soruyu iyi anlamaktadır. Soruyu anlayamayan cevabı bilse de hata yapacaktır. Karşımızdakinin ne dediğini, ne anlatmak istediğini dinlemeyi bilmek anlamanın ilk yoludur. Ancak anlayan insan kendini ifade edebilir ve sözü değer kazanır.
“Hayvanlar koklaşa koklaşa, insanlar konuşa konuşa anlaşır.” Özdeyişini ben icat etmedim. Sadece bu değişteki gibi konuşmanın önemine ve gereğine inananıyorum. Doğru konuşmak için de okuduğumuzu anlamalıyız diyorum ki fitne ve fesat avcıları fırsattan istifade dedikodu bayramı yapmasınlar. Anlamayan için sivrisinek ve davul zurnalı bir kaçamağa da sığınmak istemiyorum.
Sözü mana aleminden Yunus’la bitirelim.
“Yunus Emre der, hoca!
Gerekse var bin hacca,
Hepisinden iyice,
Bir gönle girmektir.”
