Savaş ülkelerin sonunun başlangıcıdır. Uzun süreli çok pahalı ve beklide kazanılması imkânsız bir durumdur. Zor kullanmanın asla çözüm getirmediğini, diplomasi, hukuk ve siyasetten başka bir çözüm mekanizmasının geçerli olamayacağını herkes bilmesine rağmen taraflar ihtirasları yüzünden savaşa girmelerine engel olamazlar. Şu ne kadar acıdır ki! Savaş; Aynı kentte, aynı mahallede, aynı sokakta hatta yan yana binalarda yaşayan, aynı çarşıda dolaşıp birbirlerine selam veren, çocuklarını aynı okula gönderen, bayramlarda aynı camide saf tutan, cenazelerini aynı mezarlıkta yan yana defneden, acı tatlı günleri paylaşırken artık tarafların birbirlerini öldürmeleri için mücadele etmelerinin adıdır.
Hiç göz kırpmadan komşusunun canına kast etmektir. Daha önce hayatta kalmak gibi bir derdi olmayan zamanını günlük koşuşturma ile geçirirken bir anda karşısındaki tarafından yok edilmeye çalışılan bir hedef haline gelmenin adıdır. Onlarca çocuğun öksüz ve yetim kalmasının adıdır. Gözü dönmüşlerin çoluk çocuk demeden katliam yapmasının adıdır. On binlerin yüz binlerin yerlerinden yurtlarından doğup büyüdüğü öz vatanından zoraki göç etmesinin adıdır, milyonların ölümüne ve o kadar da insanın sakat kalmasının adıdır, ailesini kaybedip sevdiklerinden çok uzaklarda evsiz barksız hiç tanımadığı yabancı bir dünyada yaşamaya devam etmeye çalışmasının adıdır. Yaşadığın kentin hatta kendi evinin gözleri önünde yakılıp yıkılmasının yok edilmesinin adıdır. Tarihin, tarihi eserlerin kültüler mirasın yerle bir edilmesinin adıdır. Okulların, camilerin kısaca taş üstünde taş kalmayışının adıdır. Doğup büyüdüğün kentin bir sokağından diğer bir sokağına güvenli bir şekilde geçemeyişin adıdır. Kısaca Özgürlüğünün ve hürriyetinin yok olmasın adıdır savaş…
Artık kesin olan bir şeyinde adıdır; İnsanın tehlikede olduğunun, ailesinin güvenli bir ortamda olmadığının, doğal ihtiyaçları olan yeme, içme, barınma ihtiyaçlarının karşılayamayışın, insanların topluluk içinde yaşama, paylaşma, yardımlaşma, güvenme duygularının kaybolmasının, dostunun kim düşmanının kim olduğunu ayırt edemeyişinin, en yakınındakilere güvenemeyişinin, günlerce haftalarca uykusuz kalmasının, gözünün önünde çoluk çocuğun aç susuz perişan olmasının, gözünden gözyaşının tükenmeyişinin, olan biten her şeye rağmen elinden bir şeyin gelmemesinin, İnsanın psikolojisinin bozulmasının, ruhsal dengesini kaybetmesinin, sinir sisteminin çökmesinin, gelecekten umudun yitirilmesinin, sevgi, saygı, şefkat gibi duyguların kaybolmasında adıdır.
Sonuçta savaş insanların yaşama hakkını elinden alır, küçük hesap yaparak savaşa neden olanlar hürriyetlerinin kaybolduğunu anlamalıdırlar. Tarih savaşlarda evdeki hesapların hiçbir zaman çarşıya uymadığını gösteren sayısız örneklerle doludur. En acısı da bu savaşı başlatanların bütün bu olumsuz şartları görmelerine rağmen müdahale etmeyip kendi halkının yok olmalarını izlemesidir. Bir ülkenin talan olmasına sosyal, siyasal, ekonomik ve kültürel olarak yok olmasına göz yummasıdır.
Mısır ve Suriye’ de olanlar bu söylediklerimin en yakın örneğidir ve iç savaş tüm vahşeti ile devam etmektedir. Güzel vatanımızı da bu mutlak kaosa sokmak isteyenler bulunmaktadır. Bütün tahriklere rağmen sağduyumuzu hiçbir zaman kaybetmememiz gerektiğini unutmamalıyız, birbirimizi düşman etmeye çalışanlara fırsat vermemeliyiz. Vatanımızın bütünlüğü milletinizin birliği için yapılması gerekeni yapmalıyız.
Dostlar ;
Bilmeliyiz ki!
Savaş; Kan ve Gözyaşı demektir.
Unutmamalıyız ki!
Savaşın kazananı, Barışında kaybedeni olmaz! …
