Fiziksel dünya ile bağlantımız (bildiklerimiz, algılarımız…) fizyolojik yapımızın beş duygusu ile sağlanmaktadır. Birde bunların dışında şahsımızla ilgili önemli olayları önceden ya da eş zamanlı sezme halimiz vardır. Telepati ve altıncı his dediğimiz bu olguya dair her birimizin bir deneyimi vardır. İşte şahsi üç vaka:
8-10 yaşındaydım. Sabah saatlerinde henüz uyumaktaydım. Ayak uçlarımdan başıma doğru bedenimi ezen silindirler geçmekteydi. Yatakta kıvranmaktaymışım. Durumu fark eden babaannem “Kalk oğlum, Bismillah de, bak cenaze getiriyorlar sana ağırlık çökmüş” dedi. Pencereden baktım 200 metre kadar aşağıda omuzlarda bir tabut vardı. Kamyon şoförü Saatçiler’in Yusuf trafik kazasında vefat etmişti. Hissetmiştim. ( Kim bilir ruhu sesle değil ama başka bir şekilde “ben öldüm” diye haykırmaktaydı.)
Ortaokul döneminde hiç ayrılmadığımız bir arkadaşım vardı. O günlerde sokağı ya da caddeyi dönünce karşılaşacağımızı bildiğimize dair saptamalarımız olurdu. Lise döneminde o Ankara’ya gitmişti. Gerede’ye geldiği zamanları da hissederdim adeta.
1994 yılıydı. Borsa henüz taşraya inmemişti. Birisi vasıtasıyla Ankara’daki bir aracı kuruluştan hatırı sayılır miktarda hisse alımı yapmıştım. Üç ay kadar sonra bir gece huzursuzlandım. Sabaha kadar hiç uyuyamadım. İçime doğmuşta ya kalkar kalkmaz şu benim hisseleri satalım demeye gittiğim kişi; “Mustafa abi ne oldu biliyor musun? Borsacı kaçmış” dedi. Hissetmiştim.
Hala sezgilerime güvenirim ama bir sorunum var. Sanırım alt bilincimin (ideo) mazoşist eğilimleri devreye giriyor ve kararlarımın yönünü saptırıp acı çekmeme neden oluyor.
Burada büyük deha Albert Einstein’in bir sözünü aktarmak istiyorum. “Hepimiz yaşadığımız şu evrenin akıl erdiremediğimiz büyük sırları olduğunu bilmek ve bunların sahibi büyük güce saygı duymak zorundayız.”
