Ve bir gün iki komşu öteki yörede ki arkadaşına misafir olurlar.Söz önce sağdan soldan başlar.Uzun bir zaman sohbet olur,yenilir içilir. Ve son noktaya el basılır.Dostu olan,
–Arkadaşlar,sormuş olduğunuz kızın ailesi kapı komşum sayılır.Kızın aile etrafı temiz iyi güzel bir ailedir.Kız dersen oldukça güzel,maharetli becerikli,anlı şanlı biridir.Ben ne deyeyim,Allah mübarek etsin hayırlı uğurlu olsun derim, der.
Hani uçan kuştan yerdeki yılandan bir medet uman erkek tarafı biraz öz güven dolar kız tarafının söylenen bu güzel yanlarına. Hatta erkek tarafı adama bir kaç soru sorup cevap ister.Ve Adamda ,”kurulacak yuva hatırına”,hep iyi hoş hep güzel yanlarını defalarca sayar döker.Ve erkek tarafı bilmediğinden ikna olup inanır.Ve zaman geçer bu gençler evlenir.
Gerdek gecesi gelin olan kızı babası evine, erkek tarafı bohçalar.Neymiş kızın gençlik döneminde çok mu çok haltları varmış. Namuslarına arlarına dokunurmuş.
Peki buna sebep olan kimdi.Komşusunun dostum dediği dostuydu.Bir zahmet gidip kapısını çalmışlar, defalarca sorup soruşturmuşlarda,o dostta hep iyi güzel demişti ya.Bu itimat güven sayesine de,düğün dernek yapılmış.Ama durumlar hiçte öyle değilmiş.
Pekiyi bu dostun söylediği yalan neyin nesiydi de dostlarına hep yalan söylemişti.İlk planda insanın sağ duyusu devamlı iyiliğe güzelliğe yönelmekte.Ardından dinimizin gereği yuva kuranlara yardımcı olmak bir hac sevabına nail olmak.Üstelik komşuluk hakkını kötüye garazına kullanmamak oluyordu.
İşte o dostun ilk düşündükleri bu olabilir.Belki anlaşılmaz farkına varılmaz,ne kadar kötü ne kadar biçimsizde olsa,bir yuva kurulur,olanlar gizlice mazi olup zayi olur gider düşüncesi o dostu yalana götürmüştü.Ama o dostta nereden bilebilirdi ki böyle olacağını.
YALANA MERDİVEN ARAMAYA GEREK YOK,ZİRA İNSAN İSTEDİĞNCE YÜKSEĞE ÇIKABİLİYOR
Her insan gerektiğinde yalana sarılıp,yalanı bilerek söylermiş.Bunu ben de kabul edip söylediğimi tasdik ederim.Zira insan ömrü ne kadar kısa dersek de görsek de,her günün incelersek,bu her günün yaşamında türlü çeşit olaylar hadiseler vardır.Ama biz bir ömrü sadece ay yıl olarak bakar geçeriz.Hiç bir zaman her saatine gününe pek önem vermeyiz.Zira bunları hesaplamaya düşünmeğe dünya telaşından fırsat bulup hesaplayamayız ki.
—-Sadece, boş ver şu kadar yaşadım,”ne kadar da yaşarım” merakı ilgimizi çeker gider.
Gel velakin bu yaşam boyu zaman zaman bazı yalanları bilerek işler veya söyleriz.Zira yalanında yararlı olacağını inandığımız gibi , yalanında geçerliliğini görürüz.Her insan bazı yaşam deneyiminden daha değerli halleri yaşamış olabilir.Fakat burada yalanın değerini bir nesne anlata bilmek için basitlerinden seçim yapmayı uygun görüyorum.
İnsan oğlu dediğimiz gibi her günü çeşitleme gider.Bazen öyle bazen böyle.Gün olur daralır,gün olur ferah yaşar.Ama dar günün savmanın ondan bir nebze kurtulma ümidine yalanı da eş eder kendisine.
Zira başka çareyi bulamamıştır günlüğünde.İşte böyle zamanında da sarılır yalana. Ne yaptı ne ettiyse bir türlü okuna menzili bulduramaz.Her gün yeni aşamalı çeşitlemeli şekillere girdiyse de bir türlü olmadı olmadı istedikleri.Ama olmasını da çok arzuluyordu.Zira üç günlük de bir yaşamda olsa biraz düzlüğe çıkma hakkı da vardı onun.
Bu sarpaşık işleri halleri yüzünden bir çok eşi dostu da bir nevi kendisini terk etmişler veya yüz çevirip yüz vermiyorlardı kendisine.ama yaşaması gerek yaşadıkça da biraz tüylenmesi gerektiğini de iyi biliyordu.
Bu yüzden başladı için için planlar yapıp hayaller kurmaya. Hangi dala sarıldıysa,hangi yana meyil ettiyse hep boşa geliyordu elleri.En nihayet yalanlı yeminli bir yana yıkılmaya karar kıldı.Zira ne kadar sağlığı sıhhati yerinde olsa da,maddi yönden acizdi.bunu savmanın çaresini son olarakta yalanlı yeminli yapıp deneyip başarılı olacağına inanıyor gibiydi.Zira tutunacak dalı malı kalmamıştı.
Burası dünya hali muhakkak vardır bir çaresi.Ne edip edecek muhakkak bir dala konup yalanda olsa bir yuva temeli atacak.
Devam edecek…
