Sevgili Geredeliler;
Bir başlık yaptım “yazmak”. Evet yazmak fiilinin kökeni olan bu yazım için ,Bir çok şekile yorumlanabilir.Ama yazarın esas konusu yazmak. İşte yazma durumunu inceleştiren sadeleştiren bir hal olsa gerek.
Zamanımız yirmi birinci yüz yıl. Bilmiyorum ama yorumum şu, bu zamanın en önemli tekniğinin getirdiği birinci teknik, iletişim! olayı diyorum.Her şey bir yana bu zamanın büyük gelişimi insanlar arası,şehirler,devletler uluslar, en büyüğü de kıtalar arası bu iletişimin güçlenmesi bu iletişimde büyük bir devri alem yaşanmakta. İletişim dediğimizde de, çok yönlü bakmamız gerekiyor ortama. Telefondan,televizyona, yazılı basından,bilgi sayara hele hele akıl almayan şu internet harikasına.İşte bu son tekniğin ilaveleri her gün çoğaldıkça da ardından daha da kuvvetlisi gelmekte,bizlerde bu gelecek yeniliğin hep meraklıları oluyoruz..Bir zaman radyoyu harika sayarken,kaset çalar teyp denen o aletin,daha uzun bir zaman aramızda olacağını kabul ederken, birden Video denen kaset çalarların mucizesi inanılır gibi değilken, satalitin her şeyi bastırıp,olmayacak belki de inanılmayacak harikaları bizlere süprizlemesi, insan oğlunun daha nelere imza atacağı merak konusu olmaktadır.
İşte bu iletişimin bizlere ulaşımını sağladığı bu” yazmak” veyahut “yazımlar”,bir okuyucu için büyük bir yük haline gelmiştir.Bu gün dünya devletlerin de en başta yazımlı basın son haddiyle okuyucunun karşısına, hem yeni yazarlarla,hem yeni,yeni gazete dergi makale bilmem kitap halinde önüne gelmesi,okuyucuyu okuma baskısı altına almış durumda olduğu görülmektedir.
İşte bu vesile yazı yazmak o kadar kolay görülebilir. Tahsil görmüşlerimiz, çoğunun rızk kapısı dileğiyle umudunu bağlamış.Dünya insanı,her gün binlerce sayfa yazı yazma telaşı içinde uğraş vermekteler. Yazar sayılan dünya insanları, hayatları pahasına,yaşama katkı sağlamak için,her gün yazı yazmağa mecbur kalanlar var. Kimisi de yazarlık adı altında hikaye roman fıkra, araştırmacı vesaire,vesaire yazımlarını yazma gayreti içindeler.
Pekiyi her yazar veya her yazım, insanlarca nasıl değerlendirilmektedir.Bu hususta eleştiri olabilir,ama tam bir değerlendirme yapma olanağı mümkün görünmüyor. Yazarın veya yazılanın hakkında kişisel yorumlar olabilir. Bazıları yazarı ve yazımı sever,hoş görebilir.Kimileri ters yönde eleştirebilir.Kısacası her yazarın her yazımın artısı eksisi,sağı solu yani bir sürü hoşluğu veya boşluğu olur.Bu hal insanların şahsi birer tutumları olarak kabul etmemiz gerekmektedir.
İşte yukarıda da değinmeğe çalıştığım bu iletişimin yazılı basınında bizlere yansıyan yazımlar,bir yandan okuyucuyu da zorlamaktadır.Bence okuyucu kendi ruhuna, kendi gönlüne göre yazım arar veya ister.Normaldir.Ama benimsediği bir yazarın,yazımları gününe göre değişim için de olmaktadır,olabilir de.Olduğu zamanda okuyucu kendi muhakemesi içinde bazı kararlara takılıp kalmaktadır.Bu da okuyucunun, yazar ve yazım çoğunluğunun getirdiği bir etken olsa gerek.Her yeni yazar ve yazım,okuyucuya bir vitamin sayılabilir.Bu yazımlar ruhunu ferahlatır, gönlünün pasını silebilir.Kendini bulmuşluğunu kazandırır.Bunlar çoğaldıkça çoğaltılabilir. Ama bu zamanda ki yazar veya yazım çokluğu da bir sorun halinde okuyucuyu yormaktadır.
Elbette yazarlıktan çok okuyucu olmak basit görünümlü bir hal.Herkes yazı yazabilir.Bir yazar, bir okuyucu kadar rahat veya huzurlu olamaz.Her zaman yazımının durum telaşı içindedir. Okuyucu önüne gelen yazımı okur.Beğenirse devamını arar ve okur.Beğenmezse,siler geçer.Okuyucunun en büyük kaybı, ilk kez bilmediği tanımadığı bir yazarın kitabını alır,o yazarın yazımı haz vermez,hoş olmaz değer bulmazsa okuyucu verdiği maddiyete yanabilir.Ama o yazara da bir daha uğramak istemez.
Ama yazar bir gün bir konu işler. Okuyucuya ulaşır, o konu eğer değer bulmaz kayda alınmaz, zayıf not alırsa,ağzıyla kuş tutsa,değeri bitmiştir.Bunun için yazar sık dokumalı,çok düşünmeli hep güzelliğe iyiliğe yönelip,daha ileriye yönelik çalışmalı, çalışmasını sürdürmelidir.
