Değerli dostlar zaman zaman bu satırlarda Gerede’nin geçmişteki hayatını yaşadığımız şekliyle yazmaya çalışıyorum. Amacım sadece o günleri buruk bir özlemle anmak olmayıp, günümüz yaşantısı ile kıyaslama yaparak, geleceğe acizane daha geniş bir ufuk düşüncesidir.
Bu haftadan itibaren Gerede Kültür ve Yardımlaşma Vakfı dergilerinde “İçimizden Biri” adıyla yayınlanmış olan, geçmişte Gerede’de yaşayan ve bazı yönleri ile toplumumuz tarafından iyi tanınan, bazıları halen bizimle birlikte, bazıları rahmetli büyüklerimizle yaptığım söyleşileri affınıza sığınarak gözlerinizi fazla yormadan bölümler halinde sizlerle paylaşmak istiyorum.
“ RADYO İŞLİ ”
İlkokul ikinci sınıfta iken, babam, evimize okul çantamın büyüklüğünde pilli bir radyo getirdiğinde duyduğum sevinci hala unutamam. Uzun, orta, kısa dalga yayınları çeken yeni radyomuzu Esentepe’ye pikniğe giderken her zaman ben taşırdım.
O zamana kadar gördüğüm radyoların üzerinde Telefunken, Grundig, Philips gibi markalar vardı. Gürgen ağacı kabinli bu radyonun üzerinde ise “RADYO İŞLİ” yazıyordu. Babam bu radyomuzun da, evdeki büyük radyonun da arkadaşı Radyocu Remzi tarafından yapıldığını söylemişti. Ama ben portatif olması ve açınca hemen sesinin gelmesi nedeniyle bu küçük radyoyu daha çok sevmiş, arkadaşlarıma Radyocu Remzi amcanın yaptığı yeni radyoyu gururla anlatmıştım hep.
Önceleri içinde küçük insanların bulunduğunu düşündüğüm radyo, tek eğlencemizdi. Yurttan Sesler programında Halk Müziğini, Ruşen Kam yönetiminde Klasik Türk Müziği korosunu, klasik sazlardan fasılları, oyun havalarını, hafif batı müziğini, aranjmanları, Safiye Ayla, Hamiyet Yüceses, Hafız Burhan, Hafız Esat Gerede, Müzeyyen Senar, Münir Nurettin Selçuk, Zeki Müren, Adamo ve Kani Karaca’yı, sonraları maç yayınlarını dinlerdik büyük bir zevkle. Ramazan’da Hayali Küçük Ali Karagöze başladığında iftarı unuturduk. Radyo tiyatroları, arkası yarınlar, liseler arası bilgi, doğru mu –yanlış mı? evet – hayır kelime yarışmalarını, reklamları ve uzun yıllar konuşulan ihtilal haber ve yorumlarını hep o radyolardan dinledik, öğrendik. Yaşadığımız yerin dışında yurdumuzun birçok yerine, onun sayesinde, hayallerimizde seyahat ettik. Lambalı radyonun düğmesini çevirip, kırmızı ışığı yanıncaya kadar, duyacağımız ilk sesleri hep merakla beklerdik.
Bültenimizin bu sayısında (Gerkav 2001), geçmişte bize değişik dünyalar öğreten radyonun, tamir ve bakımı konusunda şehrimizde o yıllarda en fazla tanınmış simalardan birisi olan, kısaca “Radyocu Remzi” olarak anılan Sayın Remzi İşli Ağabeyle yaptığım bir söyleşiyi okuyucularımıza aktarıyorum.
4 Şubat 2001 de bir Pazar günü, doğup, yaşadığı ve hala hatıralarını canlandırmaya devam eden eşyalarının özenle yerleştirilip korunduğu, Seviller Mahallesi Bayraktar Sokaktaki evindeyim. Selam ve sohbetten sonra, hayat hikâyesini anlatmaya başlıyor.
“1918 16 Ağustosunda bu evde doğdum. İlkokulu 1932’de Misak-ı Milli Mektebinde bitirdim. O yıllarda Gerede’de ortaokul olmaması ve imkânsızlıklar nedeniyle Bolu’da bulunan ortaokula fırsat bulup gidemedim.”
Devam edecek…
