Rutin bir hayatın ne derece rahmet olduğunu son yaşadığımız günlerden sonra çok daha iyi anladık sanırım. Meğer ne güzelmiş sabah iş telaşıyla evden çıkmak, gider gitmez işe yoğunlaşmak. Ne güzelmiş sabah okula çocukları yollamak, ardından evin temizliğine koyulmak. Ne güzelmiş okula yetişmek telaşıyla servis aracına koşmak, uykulu uykulu okula varmak. Ne güzelmiş kitabımızı okuyup huzurla tefekküre dalmak. Meğerse bizim hayatımız ne güzelmiş. Sorduklarında; “Rutin be dostum ne olsun” derken acaba nimetin farkına varamadık mı dersiniz? Bir depremle sadece binalar değil yürekler de alt-üst oldu adeta. Şimdi bir sihirli değnek arıyoruz. Bütün bu olanları silip süpürse hiç yaşanmamış gibi yapsa? Sihirli değneği aramak yerine “olmak” en güzel tedavi usulü sanırım. Hayatımıza kaldığımız yerden yeni fikir ve fiillerle başlangıçlar yapmamız gerekiyor. Bizi ve güçlü duruşumuzu bekleyen birçok insan var şimdi hatta canlı. Zira bu depremden sadece insanlar değil hayvanlar ve dahi bitkiler bile etkilendi. Nasıl ki insanın yardımına madden ve manen koşuyorsak, okşanmayı bekleyen küçük bir köpekçik ya da sürülüp tekrar yeşermeyi bekleyen tarlalar yolumuzu gözlüyor olabilir. Yeniden küllerimizden doğmak için ve hatta her şeyden önce kendimizi iyileştirmek için plan ve projeler üretmemiz gerekiyor. Geçici değil sürekliliği olan projeler. Bir ailenin geçim ihtiyacını bir süreliğine üstlenmekten ziyade, ona geçimini sağlayabileceği alanlar açmak mesela. Ya da şehrimize yeni gelen yurttaşlarımıza hep misafir gözüyle bakmak yerine buranın yerlisiymiş gibi onlarla hemhal olmak birlikte bir şeyler yapmak. Bu kıyaslamaları artırmak mümkün. Bendeniz buna dert edinmek diyorum ve fazlaca daldığımız dünya meşguliyetlerine canlılık katacağını düşünüyorum. Keza başımızı deve kuşu gibi dünyanın işlerine gömdük etrafımızdakileri göremez olmuştuk. Hayatı sadece kendi yaşantımızdan ibaret sanıyorduk. Taki gecenin karanlığında gelen depremle sarsılana kadar. Bu sarsıntının daha hayırlı uyanışlara vesile olmasını diler, bir daha böyle felaketler göstermemesi için Cenab-ı Hakka niyaz ederim. Rabbim vefat eden kullarına rahmet geride kalanlarına afiyetler lütfetsin. Bizi çekemeyeceğimiz yüklerle imtihan etmesin. Bize acıyıp merhamet etsin. Amin.
