Bir zamanlar Bolu‘nun yeşilliklerle dolu ormanlarında, iki ormancı gün boyunca ağaç kesme işine girişmişlerdi. Birinci ormancı erkenden kalkar kalkmaz ağaç kesmeye başlıyor, bir ağacı kesip diğerine geçmeden önce bile dinlenme veya öğle yemeği için mola vermiyordu. Gün batımına kadar hiç durmadan çalışıyor ve akşamleyin evine geçiyordu. Öte yandan ikinci ormancı, arada bir mola veriyor ve günün ilerleyen saatlerinde hava kararmaya başlamadan evine dönüyordu.
Bir hafta boyunca her ikisi de ağaç kesme yoğunluğundan sonra, hangisinin daha fazla ağaç kestiğini görmek istediler ve kestiklerini saydılar. Ortaya çıkan sonuca göre ikinci ormancının çok daha fazla ağaç kestiği belirlendi. En çok ağacı kendinin kestiğini sanan birinci ormancı ise buna çok şaşırmış.
Birinci ormancı şaşkın bir şekilde ikinci ormancıya dönerek sormuş:
– Ben daha fazla çalıştım, senden daha erken başladım ve daha geç eve gittim. Ancak sen daha fazla ağaç kestin. Nasıl oldu bu? Sırrın nedir?
İkinci ormancı sakin bir tebessümle cevap vermiş:
– Bir sırrım yok, dostum. Sen durup dinlenmeden çalışırken, ben ara sıra mola verip hem dinleniyor hem de baltamı biliyordum. Baltamı bilediğim için keskin baltamla daha az çaba harcayarak, daha çok ağaç kestim. İşte bu kadar basit.
Bu hikayeden çıkarılacak ders; Hayat akarken, kendimize, sevdiklerimize zaman ayırmak, kendimizi eğitmek, bilgi becerilerimizi artırmak baltamızı bilemektir. Başarılı olmak için tek yol çok çalışmak değil, yüksek bilgiye ve beceriye sahip olup verimli çalışmaktır.
(Haber Merkezi)
