Sonbahara geçiş yaptığımız şu günlerde, yine serin bir Bolu akşamında, sayılı taraftarın önünde, yeni Teknik Direktörümüzle, Keçiörengücü ile golsüz berabere kaldık.
Yani “Bolu’da gol sesi çıkmadı” veya “Bolu’da puanlar paylaşıldı” gibi başlıklarla bu vakayı “hafifleterek” duyurabiliriz.
Bu sezon Boluspor, 4 maçın 3’ünü evinde oynarken henüz 1 gol bulabildi.
Maç boyunca Keçiörengücü gole yakın olan taraftı. Sadece son bölümde Boluspor’dan panik çırpınışları izledik. Daha doğrusu “isyan ediyormuş gibi” isimli tiyatro oyunundan bir kesit de denilebilir.
Sahada yine düzensiz, ezbersiz, yeteneksiz, antrenmansız bir takım vardı. Maç o kadar sıkıcıydı ki olmayacak vakitte uykumu getirdi. Hatırladığım tek şey 21’de Bettaieb, Keçiören savunmasının ikramında karşı karşıya pozisyonda golü yapamadı.
ALTAY GİTTİ, KOŞUKAVAK GELDİ
Geçen hafta Şanlıurfaspor maçının ardından transferlerin geç yapıldığını, oyuncuların hazır olmadığını belirten evvelki Teknik Direktörümüz Turgay Altay, ya iyi niyet ve saflık ekseninde gitti geldi, yada gittikçe büyüyerek yaklaşan çığın, bir parça da olsa altında kalmamak için erken davranmak istedi.
Turgay Hoca ile neden anlaşıldı, nereye kadar plan yapıldı, planın içeriği neydi gibi sorular sadece Bolusporumuzun cevaplamaktan uzak olduğu sorular değil. Ülkenin 3 büyükleri dahi çoğu zaman cevaplayamıyorlar. “Teknik Direktör” meselesi müstakil ele alınması gereken bir uzun meseledir.
Yalçın Koşukavak ismini daha evvelinde duydum. Gençlerle iyi anlaştığı, yarıştıran değil de yetiştiren olduğu, Bielsa’nın icraatına benzer hareket ettiği gelen bilgiler arasında.
Son olarak, belli ki bu sene de yüzler gülmeyecek, yüzler asılacak. Uzun süredir kara rüya mıdır, hayal midir artık ne dersek, inşa ettiğimiz bir son bizi bekliyor olabilir. Çünkü görülen ve işitilen emareler bu cihette.
Başkan Abak’a, Yalçın Hoca’ya, sportif ve idari yönetime, futbolculara kolaylıklar diliyorum.
Sözlerimi, Ajda Pekkan’ın şarkısında geçen şu kelimelerle bitiriyorum:
Düşenin dostu olmaz,
Düşme sakın bir kere…
