2024 Amerika -3-
Hikâyem on beşinci yüzyıldaki Yeni Dünya’dan altı yüz yıl sonra, ismi Amerika olan kıtanın Kuzeyinde bulunan Amerika Birleşik Devletlerine günümüzden yedi yıl önce gittiğimde orada doktora eğitimlerini yapan kızımla, damadımla buluşmak, torunumu koklamak çok sevindirici idi ve Yeni Dünya’yı gözlemlemek bende farklı bir bakış açısı uyarmıştı. 2017’deki ikinci seyahatimde de değişik yer ve yaşamları görmüştüm. Bu üçüncü seyahatimde de farklı bir bölgede farklı şeyler vardı tabi.
İnsanlığın gelişimi için üç şey çok önemli olmalı. Bilgi dil ve seyahat. Bu üçü yeni ufukları keşifte en önemli unsurlar. Çocukluk ve ilk gençlik yıllarımızda Gerede’den Bolu’ya gidebilmek bile bizim için ne büyük bir olaydı hatırlarsınız belki. Ankara ise sanki ülkeler arası idi. Sınırlı dar çevrede maddi imkânların çok az, telefon olmadığı ve TV’ nin kısıtlı olduğu zamanda kolayca nereye ulaşılabilirdi? İyi ki gazeteler ve bir kütüphanemiz vardı ve bizim neslimizin çoğu o kütüphanenin kitap kurtları idi. Seyahat edemiyorduk ama kitaplarımızla bilgiye ulaşmaya çalışıyor, şehrimize gelen yabancı turistlerle konuşamadığımız için hayıflanıyorduk.
2015’te kırk gün süren ilk Amerika seyahatimde hatırımda kalan Ohio, Pensilvanya, Newyork, İllinois, İndiana, Georgia eyaletlerinde bazı tarihi, doğal, yapay, teknolojik gezi yerlerini görme imkânım olmuş, burlarda gördüklerimi, “Kırk Günde Amerika,” adıyla, daha sonra 2017’de ikinci seyahatimde Ohio’dan sonra Nashville ve Atlanta’da gezip gördüklerimi “2. Amerika” adıyla geredemedyatakip gazetemizin köşe yazılarımda ve web ortam sosyal paylaşımlarımda yazmıştım. Dünyanın sırlarla dolu yapısında buralarda gördüklerimle, gezilerinde edindikleri izlenimlerini yazanlar dünyada hala keşfedilecek çok şey olduğunu gösteriyorlardı. Yurdumda da birçok yer görmüş olmama rağmen hala bilmediğimiz keşfedilmemiş yerler, bilinmeyen hayatlar olacağında yanılmadığımı sanıyorum.
Yazmaya çalıştığım ABD’deki gözlemlerimin amacının daha önceki gezilerimde de belirttiğim gibi salt hayranlık duygusu olmayıp, görülenleri memleketimdekilerle kıyaslayıp, ülkemiz, milletimiz için çok daha iyisinin yapılabileceği ufukları düşünüp, bakış açımızı genişletmek olduğunu bir daha belirtiyorum.
Şehir kurma ile ilgili bir bilgisayar oyunu hatırlıyorum. Oyunda park bahçeden mimariye, mühendisliğe, alt yapıdan ülke korumaya, sağlığa, eğitime, ekonomiye, dini inançlara, turizme, spora, eğlenceye kadar yani bir toplum yaşantısında ihtiyaç duyulan her şeyi planlayıp uygulama beceriniz olmalıydı. Bu oyundaki uygulamaları geçmişte bir belediye başkanımıza söylemiştim. Tabi başkan bunları tek başına yapmayacak, ama ekibini liyakate göre seçip organize edecekti. Mutlu şehirlerin ömrü ufku açık, bakış açısı geniş, ehil yöneticilerin devamı ile sağlanıyordu.
…………………………….
11. Şubat 2024
3. ABD yolculuğumuz THY ile 2024 11 Şubatta başladı. Oldukça rahat uçuşla 9 saat gibi sürede uçağımız Boston hava alanına 18.00 gibi indi. (Burada hemen, dönüşte İstanbul hava alnına yaptığımız hiç sarsıntısız iniş aklıma geldi. Buraya oranla İstanbul hava limanı tüm hizmet alan ve uygulamaları ile gerçekten çok mükemmel.)
Pasaport kontrolde Mustafa’nın görevli memura hitaben yazdığı geliş sebebimizi belirten notu verip, ABD’ne ilk gelişimizdeki gibi anlaşmazlıklar ve komik hallere düşmeden kolayca geçtik. Valizlerimizi alıp gümrükten son çıkışta önümüzdekilere bir görevli bir şeyler sorup sonra geçmelerine izin vermişti. Bize de nereli olduğumuzu sordu, Türk olduğumuzu söyleyince hafi bir tebessümle “oh okey” diye eliyle buyurun der gibi geçişimize izin verdi. Benzer nazik tavrı biraz önce pasaport kontrol noktasındaki görevli de gösterdiği için şaşırmadım değil.
Çıkışta bizi bekleyen kızım ve torunumla buluşup, alan önündeki açık oto parkta bekleyen (araç içinde sürücülü kısa süre beklemeye izin veriliyormuş.) Mustafa ile buluştuktan sonra valizlerimizi araca yerleştirip, Boston’dan 27 km. yaklaşık otuz – kırk dakika uzaklıkta daha güney konumdaki evlerinin bulunduğu Sharon’a doğru çok kalabalık bir trafik içindeki oto yola girdik.
Devam edecek…
