2024 Amerika -4-
Boston’daki hava alanından Sharon’a hem oto yolla hem de şehir içi geçiş yollarıyla ulaşılabiliyor. Bilhassa oto yol trafiği müthiş kalabalık. Tabi bunda sabah akşam iş gidiş-çıkış saatlerinin oluşturduğu yoğunluğun etkisi var. Bu trafik yoğunluğunda eve ulaştık.
Oto yolun dışında hızlı tren de mevcut. Boston şehir içinde az sayıda şehir içi otobüsleri dışında şehirlerarası otobüs yok gibi. Daha önceki gözlemlerimde öğrenmiştim bir ailenin genelde iki otomobili var. Zaten araçsız bir yere ulaşmak mümkün değil. İşe araçla, alışverişe araçla, ibadet yerlerine, pikniğe çevre gezisine araçla gidiliyor. Eviniz tren istasyonuna çok yakın değilse oraya da aracınızla gitmek zorundasınız. Okullu çocuklar da ya ailelerinin araçlarıyla, genelde bazı Amerikan filmlerinde gördüğümüz sarı boyalı burunlu otobüslerle okullarına gidip geliyorlar.
Sharon Boston’a 27 km. lik mesafede Norfolk Country’de New England bölgesinde yaklaşık nüfusu On yedi bin olan bir kasaba. Çocuklarımın kaldığı ev orman içinde iki, üç katlı on kadar evden oluşan The Wren (serçe) isimli sitede üç katlı ahşap bir Amerikan evi. Daha önce de bu evlerin benzerlerini görmüştüm, hemen hepsi ahşap olan evler gerçekten orman içi konumlarında ve görünüş olarak çok güzel. Bilhassa Sharon’un biraz daha dışına doğru olan konumdaki müstakil evler tamamen orman içine yerleşmiş, her biri bu şekilleriyle mükemmel manzara görüntüsünde. Önden geçen yola paralel ve aralarında en az üç ev boşluğu olan tek katlı veya iki katlı evler yolun her iki tarafında sıralanmış. Nadiren ikinci sırada tek tük evler bulunuyor. Evlerin yerleşim konumunun çoğunlukla yol boyunca olduğunu, yoldan on-on beş metre içerde çim ve birkaç ağaçlı bir alanın devamında olduğunu, ailenin bu alana çıkmadığını sadece eve giriş ve park amacıyla kullandığını, asıl bahçe kullanım alanın evin arka tarafında olduğunu gözlemlemiştim. Aile ev dışında burada bir araya geliyor mahremiyetini yaşıyormuş. Okullar ibadet yerleri, sosyal tesisler, spor tesisleri de aynı şekilde çevreye dağılmış ve onlar da bir veya bir buçuk katlı yapılar halinde. Yani her taraf kendi içinde sessiz, güzel bir görünümde.
Sharon’un merkezinde bir ana cadde ve birkaç tali caddeye, sinegog, kilise ve şapeller, kütüphane, Polis merkezi ve İtfaiye müzesi, mahalli idare binaları aynı estetik görüntüde yerleşmiş ve birkaç küçük işyeri serpiştirilmiş gibi. Daha büyük marka mağazaların da olduğu alışveriş yerleri şehrin dışındaki geniş alanlara burada da tek katlı yapılar halinde bizim Bolu High Way gibi ama üstü açık olarak yerleşmiş. Tabi buralara da ikamet edilen evlerin bulunduğu yerlerden ve şehir merkezinden dışarılara yerleştiği için aracınızla gitmek zorundasınız. Öyle bir ekmek bir peynir-zeytin veya bazı anlık tüketim ürünleri için evden çıkıp iki adım sonra ihtiyacınızı görebileceğiniz işyerleri, bakkal, kasap bulamazsınız.
Sanırım bu, toplumu zorunlu olarak çok çalışmaya çok kazanmaya iten bir sistem. Evlerin konumu, yapısı, araç yollarının iyiliği ve temizliği, aileye ait iki araba o toplumun ekonomik gücünü yansıtıyor. Yani ne kadar çalışma o kadar kazanç, ne kadar vergi o kadar mahalli hizmet. İyi yaşayabilmek için iyi bir işiniz olmalı ve ailecek çalışmak zorundasınız. Gelire göre de hayat standardınız yükseliyor. Bu bulguyu daha önceki gelişlerimde de görmüştüm. Bizde toplanan vergiler çalışan çalışmayan ayrımı olmaksızın herkesin hizmetinde kullanılmaktadır. Doğrusu hangisidir siz değerlendirin.
Devam edecek…
