Ve dönüş başlıyor…
ABD’de Şubat’ın ikinci haftasında çocuklarımızı ziyaretle başlayan gezimiz Mart ayı üçüncü haftası tamamlanmıştı. Sevdiklerimizden ayrılığın oluşturacağı buruklukta memlekete dönüş hissi ile gelecek günlerin bizlere nelere getireceğini bilmiyorduk tabi. Çocuklarımızın buradaki görevlerini bir süre daha sürdürmeleri gerekiyordu ve bu nedenle dönüşleri önümüzdeki yıla sarkacaktı. Umarım hedeflerine ulaşır, çalışmaları ile hayırlara vesile olurlar. Tekrar ne zaman bir araya gelebilirdik, onu nasip olursa yaşayarak görebilecektik.
Kırk gün kadar süren bu üçüncü Amerika maceramız sonunda dönüş için Mustafa Neslihan ve torunumuz Erva’dan ayrılıp uçağımıza geçme hazırlığında pasaport ve bilet işlemlerinden sonra iki bantta yapılan gümrük bagaj kontrolünde kalabalığın oluşturduğu sıkışıklılığın ve gümrük kontrolcülerin farklı uygulamalarında (bir bantta olağan hızlı diğerinde abartılı yavaş) bekleme sıkıntısını yaşayıp, nihayet THY uçağımıza bindiğimizde bir an kendimi ülkemde hissettim diyebilirim. Türkiye’de yeni İstanbul havalimanının mükemmelliğini ve hizmet kalitesini ve çalışanlarını burada bir daha takdir ediyorum.
Yazımın başında da bahsetmiştim. Yansıttığım konu görülenlere sırf hayranlık duygusu olmayıp, perdenin arkasındakilerin, sebeplerin neler olduğunu öğrenip, memleketimdekilerle kıyaslayıp, ülkemiz, milletimiz için çok daha iyisinin yapılabileceği ufukları düşündürüp, bakış açımızı genişletmektir.
Orta Asya’dan Anadolu’ya, Avrupa ve Afrika’ya yayılan Türk varlığı Amerika kıtasında niye yeterince var olmamış? Olsaydı bugün dünyanın seyri ne olurdu? Bu varsayımların hükmünün kalmadığını söylemek geleceği görememek olabilir mi?
Dünya gelecekte neler yaşayacak bilebiliyor muyuz?
Bu yazı dizisinin sonu.
Değerli hemşerilerim, değerli okurlarım bu son bölüm ilk paragrafında sevdiklerimizle “Tekrar ne zaman bir araya gelebilirdik onu nasip olursa yaşayarak görebilecektik.” diye yazmışım. Tabi ki günlerin neler getireceğini önceden bilemiyorduk.
Şimdi yine sizlerden bir süre ayrı kalacağım. Bu sürede belki güncel yazılarım olabilir. Bu fırsatta da nasip olursa yeni yerleri biraz daha iyi gözlemleyebilmek, memleketim için olması gerekenleri, olmaması gerekenleri biraz daha iyi tahlil edebilmek düşüncelerim de hala devam ediyor diyebilirim.
Memleketten uzaktaki evlatlarımı, memleketimde ayrı kalacağım evlatlarımı, akrabalarımı ve arkadaşlarımı özlememek mümkün değil. Şairin şiirinde; “….ve ayrılık , anneden, vatandan, arkadaştan.” dediği gibi her şey…
İyi ki canlarım var, iyi ki siz dostlarım varsınız.
Tekrar birlikte olabilmek dileği ile sağ ve esen kalın.
