Dünyadaki ve Türkiye’deki bütün Müslümanların kanayan ve kangren olmuş olan “ayrılık gayrılık” yarası, yüreğimizi her gün daha çok acıtıyor. Bunun startını verenlerin İslâm düşmanları olduğu bilindiği halde, bu oyuna akılsızca âlet olanlar, destek verenler maalesef Müslümanlar oluyor. Dünyadaki Müslümanların birbirlerini vahşice katletmelerini hüzünle, ibretle seyrediyoruz. Tüm İslâm dünyası kan ve barut kokuları içinde, huzura hasret yaşıyor. Peki niçin? İslâm düşmanları son derece planlı organizasyonlarla fitne ateşini yaktılar mı, gerisi sökün ediyor. Kartopu misali büyüyen kin ve intikam duyguları; kitlelerin aklını yok ediyor, düşüncelerini dumura uğratıyor. Lider konumunda olanlar da; belki cehaletlerinden belki de liderlik hırs ve tamahlarından, (ama) mutlaka dünyada oynanan oyunu iyi kavrayamadıklarından bu ateşe benzin taşıyorlar.
***
Ya ülkemiz… Allah’a şükür Türkiyemizde durum o kadar kötü değil. Yalnız İslâmî cemaatler, farklılıkları çatışma boyutlarına götürmese de dini anlama ve yorumlamadaki düşünce ayrılıklarını ciddî biçimde yaşıyorlar. Bir fiilî çatışma ortamı yok ama birbirlerine karşı bazen amacını aşan ifadeler kullanabiliyorlar. Bu durum, ciddî biçimde İslâm’la yeni yeni ilgilenmeye başlayanları şaşırtıyor. İhlâs sahibi Müslümanları da üzüyor. Bütün bunlar olmasa iyi. Fakat bir realite ki, bu cemaatler var. Birleşmeleri de mümkün değil. Zira mensuplarının yapıları farklı, yetişmeleri farklı, karakterleri farklı, meşrepleri farklı. O zaman yapılması gereken, bunları fazla eleştirmeden, olduğu gibi kabullenmek. Hepsinin olumlu yönlerini ön plana çıkarmak, güzel hizmetlerini takdir etmek.
***
Zaman zaman bana herhangi bir cemaatle bağlantımı soruyorlar. Verdiğim cevap şu: “Tüm cemaatlerin tam ortasındayım. Her cemaatin pek çok hizmetini beğeniyorum. Tek katılmadığım nokta, sadece kendi cemaatlerini doğru yolda görüp, diğerlerini gaflet ve dalalette görmeleri.”
Ya yanlışları… Var mutlaka. Ama bunları sayıp dökmenin bir anlamı yok, faydası da yok. Pek çok da zararı var. Benim günahım bana yetiyor. Bir de gıybeti yüklenmeyeyim. Zira ben ölü eti yemek istemiyorum.
