Yazımızın başlığında hangi güzel geleneğimizin anlatıldığını bir iki satır okuduktan hemen sonra tahmin edeceğinizi düşünüyorum.
Köy fırınlarında kızaran kaz kokuları ile birkaç gün önceden başlar. Süt ürünlerinden yağı, yoğurdu, çok önceden hazırlanan “meşhur keşi” has ürünleridir. Büyükbaş hayvanlar elden çıkacak olmanın burukluğunu yaklaşan zaman içinde sahibine yaşatmaya başlar. O günün sabahı traktörlere yüklenerek hayvan pazarında yerlerini alırlar.
Hazırlıklarını tamamlayan vatandaşlarımız genelde tüm aile bireyleriyle sabahın erken saatlerinde ilçemize doğru yola çıkarlar. Köyden, ilçeye sanki bir göç başlar. Bu göçün, bir yıl sabırsızlıkla beklenen Gerede panayırına bir an evvel kavuşmak olduğunu tahmin ettiniz herhalde.
Panayır yerine ulaştığınızda etrafı dolduran arabalar ve hareket halinde bir insan kalabalığı ile karşılaşırsınız. Sevinciniz, heyecanınız artar. Sonra siz de keyifle o kalabalığın içine katılırsınız. Komşu ilçe ve illerden yakından uzaktan birçok insan gezmek, alışveriş yapmak ya da tanıdığı eşini, dostunu, arkadaşını görmek için ilçemiz panayırına gelir.
Panayır mahallini gezerken hayvan pazarından, keş pazarına, kaz pazarına, kavun pazarına rastlarsınız. Bakır satıcılarının şak şak helva, köfter, kestane satıcılarının ve lokantacıların önünden geçersiniz.
Luna parkında bulunan çarpışan otolar çocukları heyecanlandırır. Balerin, gondol, dönme dolap gençleri neşelendirir. Pamuk şeker, renkli macun ve balon satıcıları küçüklerin gözünden hiç kaçmaz.
Günümüzde yerini fuar ve sergilere bırakan, çocukluğumda tadına doyamadığım, bugün de keyif aldığım panayır geleneğinin ilçemizde devam ediyor olması beni çok mutlu ediyor.
Yöresel ürünlerimizin pazarlandığı, ilçemize ekonomik anlılık kazandıran panayırımızın bolluk ve bereketlilik içinde geçmesini, bu güzel bu güzel geleneğimizin uzun yıllar devam etmesini diliyor, selam ve dua ile noktalıyorum.
